Znów się pochylą

Znów się pochylą

Znów się pochylą

twoje zgarbione

palce

nad klawiaturą

by samotnie przemierzyć

białe pustynie

i czarne płaskowyże

klawiatury

znów się pochylą

twoje zgarbione

płuca

nad drżącą struną

ukrytą

w trzewiach fortepianu

i nie pocieszą jej pocałunkiem

usta z pieczęcią krwawej kropli

znów się pochylą

twoje zgarbione

myśli

nad jedną nutą

zamkniętą szczelnie

w czarnej skrzyni

aby jej nadać wyobraźnią

kształt idealnie nieistniejący

V 2017