Góry splątane mgłami

Góry splątane mgłami

Góry splatane mgłami

są jakieś niespokojne

słyszą tykanie zegara

odmierzającego im wieczność

może ugną się w końcu

nie zniosą ciężaru natchnień?

Góry związane rzekami

są dziwnie wolne i piękne

jakby nie były świadome

swego podeszłego wieku

może nam wyjdą naprzeciw

gdy zadrży świat w posadach?

Góry podległe niebu

co niebezpiecznie opada

są zaniepokojone

lecz chętne by je rozerwać

może rozprują zasłony

dzielące nas od wieczności?

VI 2013

Almanach XI edycji Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego „Sen o Karpatach” (2014)

Jesień

Jesień

gra

smyczkami wiatru

na prostych strunach sosen

melodię zapomnienia

zatraca się

w tańcu

na złotych przełęczach

pomiędzy rozgrzanymi stokami

śpiewa

w delikatnych płucach

ostatnich przyjezdnych

ptaków

i tylko

w koniuszkach jej oczu

czają się mokre

listopadowe dzieci

wiosna 2017

  

Wyróżnienie drukiem w XIV edycji Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego „Sen o Karpatach”(2017)

Lot

Lot

otyły truteń

w kilkugodzinnym pasiaku istnienia

krąży nad starym pomarszczonym ogórkiem

usianym  twardymi guzkami

na razie bez nowotworu

 wzdęty własną pychą owad

szuka bezskutecznie

i nerwowo jak narkoman

sztucznych substancji słodzących

które jak dowiedli żydowscy naukowcy

w amerykańskich laboratoriach

są przyczyną depresji

i chronicznej niestrawności

po kilkunastu nieznośnie lepkich minutach

zawiedziony posiadacz wypiętego odwłoku

wznosi  się i odlatuje

unosząc nieapetycznie napęczniałe ciało 

i kwaśny zapach lenistwa

24 X 2016

"Cogito" nr 7/2017

Dług

Dług

za pochylonym barakiem

kochają się dwa kościotrupy

obciągnięte skórą cienie

ostatnim spazmem miłości

wyciągnięte w czarne niebo kikuty

drżą jak w jutrzejszej agonii

a nagie wzdęte brzuchy

ściskają trupie powietrze

zawszony siennik

wchłonie ich grzeszną tajemnicę

prawie widać już

które kobieta

a które mężczyzna

ona ma w kolanie zaszyte

przez złego doktora o dużych rękach

sznurek nożyczki i drewienko

on nie golił się od dwóch lat

gdzieś w dali pies szczeka

nie wie

że pod blokiem jedenastym

mężczyzna posiadł kobietę

o zapachu ekskrementów i potu

jutro spłacą swój dług

wraz z kościanym dymem

złożą  przebłagalną ofiarę

za kilka minut rozkoszy

24 X 2016

"Cogito" nr 7/2017

Kobieta sukcesu

Kobieta sukcesu

dorobiłam się całkiem sporej

wady wzroku

i chronicznego zmęczenia

 gdy przy posiłkach siłuję się

z samotnością

moich cynicznych uwag

zostałam

 najbardziej utytułowanym

człowiekiem bez życia zewnętrznego

gładko przełknęłam

wszystkie swoje sukcesy

zadławiłam się dopiero

gdy chcieli mnie uwiecznić

drukując pieniądze

pod kolor moich paznokci

5 IV 2015

Modlitwa za bezbronnego

Modlitwa za bezbronnego

w szklanych paciorkach

odbija się twarz dziecka

które urodzi się

z nawleczonych na różaniec

dobrych myśli

jego matkę

smutną wystraszoną

i pełną wahań

obejmą przyjazne dłonie

złożone do modlitwy

bezbronne małe ciałko

uchroni od zimnej stali

medycznych narzędzi

zwykłe „Zdrowaś Maryjo”

III 2017           

III miejsce w kategorii literackiej w XIII Konkursie „Pomóż ocalić życie bezbronnemu”       o nagrodę im. bł. ks.Jerzego Popiełuszki (2017)                                                                                                                       

Noc poślubna

Noc poślubna

leżą

obok siebie

płuca

falują

jak skrzydełka motyla

miedzy nimi

wąska szpara

powietrza

ciemno

nie widać

przygryzionych ust

drgającego nerwowo

małego palca

u dużej stopy

25 III 2016

Wyróżnienie w II Limanowskiej Wiośnie Poetyckiej (2016)

Eksperyment

Eksperyment

wybacz mi mój eksperyment

łudziłam się nadzieją że może jednak

masz odczyn nieobojętny

próba się nie powiodła

na środku ulicy rozebrałam się

na kawałki

pomogłeś mi je poskładać do foliowej torby

i odszedłeś spokojnie

z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku

 10 X 2015

Adamowi

***

Adamowi

ciągle tęsknię

za muzyką

nieskończoności  kosmosu

i śmiechem  gwiazd

które już umarły

choć nie pamiętam

kiedy wlano we mnie

pragnienie doskonałego dźwięku

wraz z niezidentyfikowaną substancją duszy

obiły mi się tylko o uszy

 pomruki zatroskanych świętych

i akompaniament westchnień aniołów

czy i Ty tęsknisz?

Ciebie też kiedyś wołano

spośród pustych białych ścian

uporządkowanego chaosu

wydobyty z szaleńczej pogoni

dnia za dniem

zostałeś umieszczony

w tym a nie innym momencie

moich zmagań z tarczą zegara

i choć brak wskazówek

wiosenne ptaki i zimowe wiatry

doprowadzą nas kiedyś

do odległych chorałów jutrzenki

18 VII 2015

Bezbronna

Bezbronna

niebo moich nocy nie jest wcale czarne

jest ciemnoniebieskie

jak pewne oczy

które nigdy się nie otworzyły

a księżyc to biała zaciśnięta piąstka

odległa

zbyt odległa

nauczyłam się nie słyszeć

zawieszonych w próżni kołysanek

bywają jednak dni kiedy

uśmiechają się do mnie złośliwie

dziecięce wózki i puste miejsca przy stołach

ręce bezwiednie szukają czegoś w przestrzeni

ramiona zapełniam więc książkami

o nieprawdziwych ludziach i zdarzeniach

czasami zdaje mi się że bije we mnie

nie tylko moje serce

ale to jedynie delikatny puls sumienia

ciało pamięta dłużej i boleśniej

niż otępiały rozum

włosy przesiąkły mi dymem z ogniska

w którym paliły się nieużywane kalendarze

moja ręka wykreśliła z nich wszystkie dni

jestem bezbronna

wobec popiołów przeszłości

i tylko Twoja modlitwa

może ocalić mi życie

11 X 2014

Wyróżnienie w kategorii literackiej w XII Konkursie „Pomóż ocalić życie bezbronnemu” o nagrodę im. bł. Ks. Jerzego Popiełuszki  (2016)

Jestem

Jestem

Jestem

jednym z was

przemierzających glob

przy zmiennych warunkach politycznych

i pogodowych

Jestem

jeszcze jedną parą ciemnych źrenic

odbijających w granatowych jeziorach

wszystkie blaski świtu

Jestem

następnym niepowtarzalnym uśmiechem

budzącym się leniwie

na delikatnych wargach

Jestem

kolejnym nieznanym jeszcze imieniem

zapisanym w czyjejś księdze życia

kolorem pączkującej nadziei

Jestem

niewiele większy

niż kropka kończąca zdanie

o przerwaniu mojego istnienia

Jestem

Bezbronny

zima 2014/2015

Wyróżnienie w XII konkursie „Pomóż ocalić życie bezbronnemu” o nagrodę im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki organizowanym przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka

Nienarodzeni

Nienarodzeni

modlę się za tych

którzy nie mają powiek

Bóg da im oczy błękitne

lecz czy zobaczą

twarze swych matek?

modlę się za tych

co nie znają światła

innego niż Boskie

lecz czy ich matki

zobaczą to światło?

modlę się za tych

którzy nie mogą mieć dłoni

Bóg da im  skrzydła z powietrza

modlę się za tych

którzy nie mają dosyć

miłości na Ziemi

by się urodzić

modlę się o zmianę

w sercach które

chcą zabrać im prawo istnienia

wszystko

prócz miłości Boga

On da im oczy błękitne

20 XII 2013

Wyróżnienie w kategorii literackiej w X Konkursie „Pomóż ocalić życie bezbronnemu” o nagrodę im. bł. Ks. Jerzego Popiełuszki   

Przez okno

Tytułowy wiersz z debiutanckiego tomiku:

Przez okno

widzę przez okno

przetykany melodią milczeń

krajobraz po bitwie życia

stoczonej przez słaby zlepek gliny

przy ciężkich warunkach historycznych

i pogodowych

postawię pomnik

życiu i śmierci

na cmentarzu moich dobrych chęci

i nierealnych zamierzeń

trudno pocieszyć

lecz zrozumieć mi będzie łatwiej

symfonię przekleństw

i pięknych modlitw rzuconych w niebo

słyszanych przez ścianę

30 V 2014