Dług

Dług

za pochylonym barakiem

kochają się dwa kościotrupy

obciągnięte skórą cienie

ostatnim spazmem miłości

wyciągnięte w czarne niebo kikuty

drżą jak w jutrzejszej agonii

a nagie wzdęte brzuchy

ściskają trupie powietrze

zawszony siennik

wchłonie ich grzeszną tajemnicę

prawie widać już

które kobieta

a które mężczyzna

ona ma w kolanie zaszyte

przez złego doktora o dużych rękach

sznurek nożyczki i drewienko

on nie golił się od dwóch lat

gdzieś w dali pies szczeka

nie wie

że pod blokiem jedenastym

mężczyzna posiadł kobietę

o zapachu ekskrementów i potu

jutro spłacą swój dług

wraz z kościanym dymem

złożą  przebłagalną ofiarę

za kilka minut rozkoszy

24 X 2016

"Cogito" nr 7/2017