Moja Małgorzata

Moja Małgorzata

Bądź moim Mistrzem

Kochaj mnie zawsze

Tak samo

Flegmatycznie

I nie zatrzymuj mnie

Gdy osiodławszy

Mechaniczne prosię

Wyjadę zarabiać

Na żonkile do Walii

Cudowny krem

Nie zadziałał

Sprzedaję się szatanowi

Na raty

Codziennie

wstrzykując pod skórę

Nieco lepkiej trucizny

Uspokój

moją rozbieganą głowę

Przytulając do wątłej piersi

Wyciągnę się

jak czarny kot

przy tobie

i będę słuchać w napięciu

jak bije na ulicach

Jeruzalem

Serce otłuszczone

Jesiotrem

11 IX 2016

***białe paciorki śniegu

***

białe paciorki śniegu

wygięte jak kręgosłupowe

na brunatnej pobrużdżonej

gałęzi

zębowe sople chwytają łapczywie

ciepłe powietrze spod dachu

a oblodzone drogi niosą

 w śmiertelnym nurcie

zdrętwiałe zamknięte powieki

28 II 2018

Amnezja

Amnezja

zauważyłam że coraz mi łatwiej

zapominać o tobie

muszę częściej praktykować

niewidzenie cię

i nieszukanie

wszędzie gdzie cię nie ma

widocznie nie jesteś

 stałym elementem

(choć nie posądzam cię o niestałość)

mojego wewnętrznego krajobrazu

zniszczeń po burzy hormonów

i prywatnym apokaliptycznym

trzęsieniu ziemi obiecanej

albo też

(nie jest to bynajmniej brak szacunku)

 czymś tak zwykłym jak zanieczyszczenie powietrza

na początku krztusisz się i przeklinasz

potem przyzwyczajasz się i nie możesz już żyć

bez swojej dawki śmiertelnych oparów

mam nadzieję

że nie przerodzi się to w amnezję

dotyczącą pewnego rodzaju ludzi

lub w inny przyjemny nałóg

w każdym razie nie musisz się bardzo przejmować

możesz tak samo jak zwykle

być obojętnie uprzejmym

Musisz iść sam

 Musisz iść sam

Wśród białych pękatych poduszek

Jesteś taki bezradny i kruchy

Że od razu myślę o dniua

Który mi ciebie zabierze

Nie mogę się pozbyć przeświadczenia

Że wszystko dzieje się zbyt szybko

I zbyt przyziemną ma postać

Chciałabym abyś został przy mnie

na zawsze

Nawet gdy twoje modlitwy

Zaczną coraz szybciej docierać

Do Adresata

Dzieli nas za dużo

wschodów i zachodów słońca

Za dużo

I dla mnie za wcześnie

Iść twoją drogą

Już cię nie dogonię

Musisz iść sam w stronę błękitu

6 VII 2014

***

***

Przygaszona

przez światła Drogi Mlecznej

Zahukana

przez wszechobecną miłość

tak nieprawdziwą jak grzeczne pozdrowienia

Obezwładniona

przez powszechnie praktykowane

i ogólnie przyjęte pocałunki nienawiści

Rozczarowana

obrzydliwą względnością wszystkiego

Zdruzgotana

niewielka odległością

między pomnikiem życia i śmierci

Zauroczona

perspektywą pozowania do obydwu

Chcę uciec

28 V 2014

Ta cebula

Ta cebula

ta cebula jest jak róża
płatki ma sprężyste wonne
cicho chroni skarb witamin
w delikatnym białym łonie

ta cebula jest jak słowik
wdzięcznie śpiewa
 o blat stołu
wyskakując z mojej siatki

ta cebula jest jak miłość
warstw ma wiele
jedno serce
gdy obierzesz ja zachłannie
nic prócz łez ci nie zostanie

4 II 2018